11 ต.ค. 2562 | 13:00 น.
เฮอร์เบิร์ต แซฟเฟอร์ ไม่ได้เรียนอุตุนิยมวิทยาแต่มาแบ่งความรุนแรงพายุเป็น 5 ระดับ
อุตุนิยมวิทยา เป็นศาสตร์ที่มีปัจจัยแปรผันจำนวนมหาศาลเข้ามาเกี่ยวข้อง ตั้งแต่อุณหภูมิ ความกดอากาศ ไอน้ำ สภาพภูมิประเทศ ไปจนถึงสิ่งปลูกสร้างต่าง ๆ ที่เป็นองค์ประกอบสำคัญ การวัดค่าความรุนแรงของลมพายุนอกจากจะมีความยากลำบาก แล้วแต่ละพื้นที่ในโลกยังมีมาตรวัดที่แตกต่างกัน แต่มาตรวัดความรุนแรงของพายุหนึ่งที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดคือ มาตราลมเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน ที่มีจุดเริ่มต้นจาก เฮอร์เบิร์ต แซฟเฟอร์ (Herbert Saffir) ชายผู้ไม่ได้เรียนมาทางด้านอุตุนิยมวิทยามาก่อน
เฮอร์เบิร์ต แซฟเฟอร์ เป็นชายจากบรุกลิน ในนครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา เกิดเมื่อวันที่ 29 มีนาคม ปี 1917 เขาเป็นหนึ่งในผู้รอดชีวิตจากอุบัติเหตุไฟไหม้เรือสำราญ SS Morro Castle ที่คร่าชีวิตผู้คนไปกว่า 137 ชีวิตในปี 1934 หลังจากนั้นเขาได้เข้าเรียนด้านวิศวกรรมโยธา ในสถาบันเทคโนโลยีจอร์เจีย หรือ จอร์เจียเทค ที่เมืองแอตแลนตา สหรัฐฯ จนจบการศึกษาเมื่อปี 1940
ขณะที่เขาทำงานเป็นผู้ช่วยวิศวกรเขตที่เมือง เดด เคาน์ตี ในไมอามี แซฟเฟอร์ ได้พยายามศึกษาเรื่องข้อบังคับอาคาร (building code) มาตรฐานการก่อสร้างอาคาร เพื่อให้ที่อยู่อาศัยของผู้คนมีความปลอดภัยมากที่สุด โดยเฉพาะเมื่อมีเหตุการณ์ต่าง ๆ เกิดขึ้น ซึ่งเมืองที่เขาอยู่นั้นปัจจัยที่มีผลมากอย่างหนึ่งคือ พายุเฮอริเคน
ต่อมาในปี 1969 ระหว่างที่ทำงานกับองค์การสหประชาชาติ เพื่อศึกษาเรื่องวิธีการป้องกันความเสียหายจากพายุเฮอริเคนที่เกิดขึ้นกับบ้านเรือนต้นทุนต่ำนั้น เขาสังเกตว่ายังไม่มีมาตรวัดที่ใช้อธิบายผลกระทบจากพายุเฮอริเคนที่ช่วยให้เห็นภาพง่าย ๆ เหมือนกับการวัดค่าแผ่นดินไหวด้วยมาตราริกเตอร์ ที่ค่อนข้างเข้าใจง่ายสำหรับคนทั่วไป
“ผมทำงานกับองค์การสหประชาชาติ พวกเขาอยากศึกษาสภาพบ้านเรือนที่สร้างแบบต้นทุนต่ำทั่วโลก ว่าสามารถเผชิญกับความรุนแรงของพายุได้มากน้อยแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นในอินเดีย ออสเตรเลีย ญี่ปุ่น เกาหลี และฟลอริดาเอง ซึ่งเรียกพายุแตกต่างกัน ผมได้ตั้งหลักสี่ข้อของการสร้างบ้าน และยังได้พยายามแบ่งความรุนแรงของพายุอีกด้วย”
แซฟเฟอร์ ได้พัฒนามาตราวัดเพื่อจัดประเภทของความรุนแรงของพายุเฮอริเคน โดยแบ่งความรุนแรงของพายุเฮอริเคนออกเป็น 5 ระดับ อ้างอิงจากความเร็วลมที่ส่งผลเสียหายต่อโครงสร้างต่าง ๆ
ในปี 1971 โรเบิร์ต ซิมป์สัน นักอุตุนิยมวิทยา ซึ่งขณะนั้นเป็นผู้อำนวยการอยู่ที่ ศูนย์พายุเฮอริเคนแห่งชาติ ของสหรัฐฯ ได้มาเห็นเข้า เลยเพิ่มตัวแปรต่าง ๆ เข้าไป อย่างเช่น คลื่นพายุซัดฝั่ง ความกดอากาศที่ศูนย์กลาง เพื่อให้มาตรานี้มีความสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น จนเป็นที่มาของ มาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์-ซิมป์สัน (Saffir-Simpson hurricane scale : SSHS) ที่เริ่มใช้งานในวงกว้างในปี 1973
ปี 2009 ศูนย์พายุเฮอริเคนแห่งชาติของสหรัฐอเมริกา ได้ปรับปรุงมาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์-ซิมป์สัน ใหม่ โดยให้เหลือแค่ค่าที่เกี่ยวกับลมแล้วเปลี่ยนชื่อเป็น มาตราลมเฮอริเคนแซฟเฟอร์-ซิมป์สัน (Saffir–Simpson hurricane wind scale : SSHWS) ซึ่งใช้เป็นมาตรวัดระดับลมพายุที่มีระดับความเร็วมากกว่าดีเพรสชั่นและพายุโซนร้อน ที่ค่อนข้างใช้กันอย่างแพร่หลาย โดยแยกเป็นระดับความรุนแรงตามความเร็วลมได้ 5 ระดับ คือ
- ระดับ 1 ความเร็วลม ระหว่าง 119-153 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
- ระดับ 2 ความเร็วลม ระหว่าง 154-177 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
- ระดับ 3 ความเร็วลม ระหว่าง 178-209 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
- ระดับ 4 ความเร็วลม ระหว่าง 210-249 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
- ระดับ 5 ความเร็วลม ตั้งแต่ 250 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ขึ้นไป
