01 พ.ย. 2563 | 16:09 น.
“นี่แกเอาเงินมาไว้กับคนกลุ่มเดียว(ลีดเดอร์) ไหนบอกว่าจะให้ส่วนรวม ปล่อยให้พวกน้อง ๆ ร้องเพลงแหกปากไม่มีน้ำกินอย่างนี้เหรอวะ...” – บอส “ลีดเดอร์ก็ทำเพื่อสีเพื่อส่วนรวมทั้งนั้น เขาก็มีสิทธิได้เงินเหมือนกัน...” - ประธานสีแย้ง
“เพื่อส่วนรวมยังไงวะ เงินก็เอาไปตัดชุดแพง ๆ สอนท่าเต้น นี่ใช้สมองคิดหรือเปล่า ว่านี่ทำเพื่อส่วนตัว ไม่ใช่ส่วนรวม พวกแกยังยอมให้พวกนี้ (ลีดเดอร์) เอาเปรียบแกอยู่เหรอ มันเอาเงินพวกแกไปนะโว้ย เงินที่ควรจะเอาไปซื้อขนม ซื้อน้ำให้พวกแกกินระหว่างซ้อม มันปล่อยให้พวกแกนั่งเป็นตัวประกอบ แล้วมันก็ได้หน้า ไม่รู้สึกอะไรกันเลยเหรือวะ” – บอส “เสียงของพวกแก(ทีมเชียร์บนแสตนด์) มีความหมายนะเว้ย ไม่พอใจก็ลุกขึ้นออกมา” – บอสหันไปที่สแตนด์เชียร์การเปิดประเด็นของบอส เพื่อนำเสนอให้เห็นว่า วิถีแบบประชาธิปไตยนั้น ต้องเคารพเสียงทุกเสียงอย่างเท่าเทียมกัน ซึ่งแน่นอนว่า มันย่อมปะทะกับค่านิยมของชุมชน(โรงเรียน) ในวาทกรรมที่ว่า ลีดเดอร์คือหน้าตาของกองเชียร์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ สิ่งที่ตัวละครอย่างบอสกระทำ คือการกระตุกให้ผู้คนในสังคมคิดถึงความเท่าเทียมของตนเอง ซึ่งแน่นอนว่า ต้องถูกกลุ่มคนที่มีแนวคิดอนุรักษ์นิยมที่มีมาก่อนหน้า (ในที่นี้คือ วาทกรรม ลีดเดอร์คือหน้าตาของกองเชียร์) แย้งกลับมาโดยเปิดการ์ดที่ว่า การกระทำแบบบอสจะสร้างความแตกแยกให้กับสังคม การปะทะกันระหว่างวิธีคิดเพื่อความเท่าเทียมของสังคมนั้น เป็นเรื่องที่คัดง้างกับวิถีสังคมก่อนหน้านี้ที่เคยเป็นมา ไม่ว่าจะเป็นสังคมในสเกลชุมชนแบบโรงเรียน หรือสังคมใหญ่แบบรัฐชาติ ซึ่ง “Hormones วัยว้าวุ่น ซีซั่น 3 EP.6” ได้เขย่าประเด็นเหล่านี้ให้เราได้ชมอย่างน่าคิด ประเด็นทุกอย่างของบอสถูกโยนลงไปสู่สาธารณะแล้ว ที่เหลือมันอยู่ที่ความคิดเห็นคนของบนสแตนด์เชียร์ ว่าความเห็นมวลรวมของพวกเขานั้นเป็นแบบไหนกันแน่? คำตอบอาจจะซ่อนอยู่ในบทสรุปของซีรีส์เรื่องนี้ก็เป็นได้