โจอี้ อเล็กซานเดอร์ โคตรเด็กแห่งวงการเพลงแจ๊ส ที่ขนาดตำนานยังเรียก "ฮีโร่"

โจอี้ อเล็กซานเดอร์ (Joey Alexander) หนุ่มน้อยนักเปียโนแจ๊สวัยรุ่น ก็เหมือนกับเด็กทั่วไปที่ชอบเล่นของเล่นหรือดูหนังซูเปอร์ฮีโร่อย่างแบล็ก แพนเธอร์ แต่สิ่งที่เขาไม่เหมือนกับเด็กคนอื่นก็คือ เขาคือผู้เข้าชิงรางวัลแกรมมี่ อวอร์ดส ที่มีอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ด้วยวัยเพียง 12 ปี และเขาคือคนที่ วินตัน มาร์ซาลิส ตำนานนักทรัมเป็ตแจ๊ส เรียกว่าเป็น “ฮีโร่” ของเขา โจอี้ เกิดเมื่อช่วงหน้าร้อนปี 2003 ในบาหลี ประเทศอินโดนีเซีย พ่อและแม่ของโจอี้ไม่ใช่นักดนตรีแต่อย่างใด พวกเขาเพียงแค่ทำธุรกิจการท่องเที่ยวในบาหลีเท่านั้น แต่ เดนนี พ่อของโจอี้ หลงใหลในดนตรีแจ๊สอย่างมาก และมีคอลเลคชั่นแผ่นเสียงแจ๊สนับร้อยแผ่น (ได้มาจากการที่เคยไปอยู่ที่สหรัฐฯ) ซึ่งเขามักจะเปิดเพลงแจ๊สเหล่านั้นให้โจอี้ฟังตั้งแต่ก่อนโจอี้จะลืมตาดูโลกด้วยซ้ำ “พ่อแม่เคยเล่าให้ผมฟังว่าตอนที่ผมยังอยู่ในท้อง ท่านสองคนพูดว่าการเล่นแจ๊สจะส่งผลดีต่อผมในอนาคต” โจอี้เล่าย้อนความหลังถึงการฟังดนตรีครั้งแรกของเขา ในวัย 3 ขวบ โจอี้ผ่านการฟังและซึมซับบทเพลงชั้นครูจากสองตำนานอย่าง หลุยส์ อาร์มสตรอง และ ธีโลเนียส มังค์ ก่อนที่ต่อมาอีกสามปีในวัย 6 ขวบ โจอี้จะเริ่มต้นฝึกเปียโนครั้งแรกด้วยตัวเองผ่านการฟังแผ่นเสียงของ ธีโลเนียส มังค์ บวกกับการสอนพื้นฐานการเล่นเปียโนจากพ่อก็ยิ่งทำให้ความอัจฉริยะของโจอี้ค่อย ๆ ฉายแววออกมา “ผมได้พบกับคีย์เปียโนและสัมผัสได้ถึงเสียงต่าง ๆ ศิลปินกลุ่มแรก ๆ ที่ผมฟังคือ หลุยส์ อาร์มสตรอง, เอลลา ฟิตเจอรัลด์ , ดุค เอลลิงตัน, ไมลส์ เดวิส หรือ จอห์น โคลเทรน แต่ผมก็ไม่ได้ฟังแค่แจ๊สอย่างเดียว ดนตรีแนวอื่นอย่างป๊อปผมก็ชอบ” ต่อมาไม่กี่ปี โจอี้เริ่มออกไปแจมตามคลับแจ๊สทั่วประเทศร่วมกับพ่อของเขา ก่อนมีโอกาสฉายเดี่ยวและเล่นโชว์ในงานใหญ่ ๆ หลายงาน จนคลิปความมหัศจรรย์ของเขาไปเข้าตาป๋าดันแห่งวงการแจ๊สอย่าง วินตัน มาร์ซาลิส เข้าอย่างจัง มาร์ซาลิส ไม่รอช้าชวนเด็กอัจฉริยะคนนี้มาเล่นที่ Jazz at Lincoln Centerในนิวยอร์กทันที ในปี 2014 ครอบครัวของโจอี้ได้ตอบรับคำเชิญของมาร์ซาลิส ก่อนที่ในเวลาต่อมาสามพ่อแม่ลูกจะย้ายไปอยู่ที่นิวยอร์กศูนย์กลางแห่งดนตรีแจ๊สอย่างเต็มตัว เพื่อสนับสนุนอาชีพนักดนตรีแจ๊สของโจอี้ โจอี้มีพัฒนาการที่ก้าวกระโดด การบรรเลงของเขาที่เต็มไปด้วยพรสวรรค์ราวกับว่าเป็นยอดนักเปียโนแจ๊สกลับชาติมาเกิด สร้างความตื่นตะลึงให้กับคนทั้งวงการดนตรี ทุกคนล้วนตั้งคำถามเป็นเสียงเดียวกันว่า “นี่คือการเล่นของเด็กอายุ 11 จริงๆ เหรอ” โจอี้ไม่ได้เข้าเรียนตามระบบเหมือนกับเด็กคนอื่น พ่อแม่ของเขาตัดสินใจให้ลูกชายเรียนผ่านระบบโฮมสคูลมากกว่าจะเป็นระบบสามัญทั่วไป เพราะเชื่อว่าวิธีนี้จะไม่ทำให้พัฒนาการของโจอี้ถอยหลังลง หลายคนอาจจะคิดว่าเบื้องหลังความเก่งกาจของโจอี้ต้องผ่านการซ้อมเป็นบ้าเป็นหลังไม่ต่ำกว่า 7-8 ชั่วโมงเป็นแน่ แต่จริง ๆ แล้ว เขาใช้เวลาซ้อมแค่ 2-3 ชั่วโมงในแต่ละวันเท่านั้น และเวลาดังกล่าวก็หมดไปกับการแต่งเพลงของตัวเองมากกว่าจะซ้อมแบบฝึกหัดเสียอีก “ผมไม่ได้ซ้อมตลอดเวลาซะหน่อย ผมก็ทำเหมือนกับเด็กคนอื่น ทำในสิ่งที่อยากทำ ทำในสิ่งที่ชอบที่จะทำ เช่น เล่นเกมส์ในไอแพด หรือดูหนัง แล้วก็เรียนออนไลน์ จริง ๆ ผมชอบเล่นกับลูกหมาของผมมาก มันชื่อว่าดีเซล” ด้านพ่อและแม่ของโจอี้เคยออกมาให้สัมภาษณ์ว่า พวกเขาไม่เคยคิดว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนจะมาไกลถึงขนาดนี้ “เราปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ควรจะเป็น พวกเราไม่เคยคาดหวังอะไรจากตัวเขาเลย” โจอี้ตอกย้ำความเป็นโคตรเด็กอัจฉริยะแห่งวงการเพลง ด้วยการมีชื่อเข้าชิงแกรมมี่ อวอร์ดส ปี 2016-2017 สาขาอัลบั้มยอดเยี่ยมและสาขาโซโล่ยอดเยี่ยม จากบทเพลงชั้นครูของ จอห์น โคลเทรน อย่าง 'Giant Steps' และ 'Countdown' พร้อมสร้างประวัติศาสตร์เป็นคนที่มีอายุน้อยที่สุดที่มีชื่อเข้าชิงรางวัลแกรมมี อวอร์ดส ด้วยวัยเพียง 12 ปีเท่านั้น “คนที่ฟังแจ๊สส่วนใหญ่มักจะบอกว่ามันฟังยาก และยากที่จะเข้าใจ แต่แจ๊สมันไม่ใช่แบบนั้นเสมอไป เมื่อคุณฟังผลงานของมังค์ คุณจะสัมผัสได้ถึงความสนุกและจังหวะ หลายคนบอกว่าแจ๊สเป็นดนตรีที่เล่นยาก ใช่! มันยากจริง แต่มันก็สนุก” แจ๊สคือการหาเอกลักษณ์และเสียงของตัวเองให้เจอ น้อยคนนักที่ทำออกมาให้เป็นที่ยอมรับได้ ซึ่งอาจจะมีคนทำได้ แต่เชื่อว่าไม่ใช่ในวัยรุ่นเหมือนเด็กคนนี้อย่างแน่นอน “ทั้งหมดของดนตรีแจ๊สคือความอิสระ ความอิสระที่เป็นตัวของตัวเอง ผมรักที่จะอิมโพรไวซ์ และแจ๊สคือการอิมโพรไวซ์” [caption id="attachment_2627" align="aligncenter" width="300"] โจอี้ กับไอดอลของเขา เฮอร์บี้ แฮนค็อก[/caption] โจอี้ร่วมเล่นกับยอดนักดนตรีระดับท็อปของวงการมากมายทั้ง คริส พอเตอร์, เอสเปอรันซา สปัลดิง, ชิค คอเรีย, เอริค ฮาร์แลน, โจชัว เรดแมน รวมถึงไอดอลของเขาอย่าง เฮอร์บี้ แฮนค็อก และ วินตัน มาร์ซาลิส ทุกคนล้วนแต่ทึ่งในความสามารถของเด็กคนนี้ไม่ต่างจากคนฟังเลย “คุณไม่มีทางนึกออกหรอกว่าจะมีใครคนไหนที่สามารถเล่นได้แบบเขาตอนอายุเท่านั้น ผมรักทุกอย่างที่เขาเล่น จังหวะของเขา ความมั่นใจ หรือความเข้าใจในดนตรี” วินตัน มาร์ซาลิส บอก ด้าน เจสัน โอเลน โปรดิวเซอร์ของโจอี้ในอัลบั้มแรกก็ออกมาให้สัมภาษณ์ยกย่องโจอี้เช่นกัน “กรณีของโจอี้คือเคสพิเศษสุด ผมไม่คิดว่าเราเคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน เขาไม่ได้มีความเป็นนักดนตรีด้วยซ้ำ เราไม่รู้ว่าโตขึ้นเขาจะเป็นอย่างไรแต่ตอนนี้เขาพร้อมที่จะเป็นผู้นำวงการแล้ว” โจอี้ถือเป็นนักดนตรีที่สร้างอัตลักษณ์ที่แตกต่างจากคนอื่น ท่ามกลางยุคที่สื่อการสอนแจ๊สมีมากมายและเป็นระบบ ที่น่าสนใจกว่านั้นคือทุกคนเรียนเหมือนกัน ตำราเล่มเดียวกัน ชุดความคิดเดียวกัน แต่โจอี้เปรียบได้กับผลไม้ป่าที่รสชาติไม่เหมือนใคร “ตัวผมเองมีเส้นทางไม่เหมือนกับใครหลายคนที่มีการเรียนแจ๊สในเชิงทฤษฏี  ผมไม่ได้เรียนแจ๊สจากในมหาวิทยาลัย หรือมีคนมาสอนผม ผมเรียนรู้แจ๊สจากการฟัง ผมรักที่จะฟัง ฟังคนอื่นเล่น ฟังซึ่งกันและกัน ร่วมสนุกกับมัน ทั้งบนเวทีหรือเวลาซ้อม นี่คือการเรียนรู้แจ๊สในแบบของผม ในการเล่นทุกครั้งของผมมันต้องดีขึ้นทุกครั้งที่แสดง เพราะแจ๊สคือการเรียนรู้” โจอี้หลุดทุกข้อจำกัดของความเป็นไปได้ทั้งหมด อินโดนีเซียห่างจากศูนย์กลางของวงการแจ๊สอย่างนิวยอร์กเป็นหมื่น ๆ ไมล์ แต่เขาก็แสดงให้ทุกคนเห็นแล้วว่า คุณเป็นสุดยอดได้ถ้าลงมือทำในสิ่งที่รัก สำหรับความสำเร็จทั้งหมด โจอี้ให้เครดิตกับความ “ศรัทธา” ที่เขามีให้กับดนตรีของตัวเอง “คุณไม่สามารถตัดศรัทธาออกจากดนตรีของผมได้ เพราะผมต้องการเชื่อในดนตรีของผมและตัวผมเอง ผมดีใจมาก ๆ ที่คนรอบตัวต้องการมาเล่นร่วมกับผม และสำหรับคนที่ฟังดนตรีของผม ผมคิดว่ามันสำคัญมากที่คุณจะต้องมีศรัทธา เพราะผมใช้ศรัทธาในดนตรีและการใช้ชีวิต” ปัจจุบัน โจอี้ถูกยกให้เป็นนักดนตรีเด็กอัจฉริยะของโลก และตอนนี้เขามีสตูดิโออัลบั้มของตัวเองออกมาแล้วถึงสี่ชุดด้วยกัน และกำลังเดินหน้าเพื่อจะก้าวขึ้นไปเป็นตำนานในอนาคต

“ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นพวกเด็กพรสวรรค์ขั้นเทพอะไรพวกนั้น ผมอยากให้คนสนใจในดนตรีของผมมากกว่าจะสนว่าผมคือใคร” โจอี้ อเล็กซานเดอร์

  ที่มา : https://www.sandiegouniontribune.com/entertainment/music/sd-et-music-joey-alexander-20180421-story.html http://time.com/collection-post/4518781/joey-alexander-next-generation-leaders/ https://www.nytimes.com/2015/05/13/arts/music/joey-alexander-an-11-year-old-jazz-sensation-who-hardly-clears-the-pianos-sightlines.html