Alice in Borderland หลงทางในโพรงกระต่าย จะเลือก “ตาย” หรือให้เพื่อน “ตายแทน”?

“ฉันเห็นคนตายต่อหน้า แต่ว่าฉันรอดมาได้” “ก็ดีแล้วนี่”   ควันบุหรี่ลอยขึ้นปะปนกับชั้นบรรยากาศของมหานครโตเกียวที่บัดนี้ร้างไร้ผู้คน บทสนทนาแปลกประหลาดนั้นเป็นเพียงเสียงไม่กี่เสียงท่ามกลางความเงียบงันของเมืองที่ถูกเปลี่ยนให้ไร้ชีวิต ที่นั่น ‘อะริสุ’ ชายหนุ่มที่เห็นคนตายต่อหน้า และ ‘ชิบูกิ’ หญิงสาวที่รู้สึกว่าการตายของคนอื่นเป็นเรื่องธรรมดา การที่ยังมีชีวิตรอดมาได้ต่างหากที่สำคัญ กำลังพูดคุยกัน   บทสนทนาเหล่านี้คงยากที่จะเกิดขึ้นหากโตเกียวยังอยู่ในสภาวะปกติ แต่โตเกียวใน ‘Alice in Borderland’ หรือ ‘อลิสในแดนมรณะ’ ซีรีส์ที่สร้างจากมังงะชื่อเดียวกันของ Haro Aso กลับต่างออกไป ในเรื่องนี้ มหานครแห่งญี่ปุ่นที่ว่าได้กลายเป็นดินแดนแห่งความสิ้นหวัง เพราะมันรายล้อมด้วยความตายที่มาในรูปแบบของ ‘เกม’   / บทความต่อไปนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาในซีรีส์ Alice in Borderland /   ซีรีส์เริ่มขึ้นด้วยเรื่องราวของ ‘อะริสุ’ ชายหนุ่มบ้านรวย ติดเกมและไม่ยอมหางานทำ จนมีปากเสียงกับพ่อและน้องชายอยู่บ่อย ๆ และเพื่อนอีกสองคน ‘โจตะ’ พนักงานบริษัทไอทีที่มีแม่ศรัทธาในลัทธิประหลาดจนทำให้ถูกกลั่นแกล้งมาตั้งแต่เด็ก จนได้อะริสุกับ ‘คารุเบะ’ ช่วยไว้ คารุเบะเป็นเพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่มที่มาพร้อมภาพลักษณ์นักเลงหัวไม้ พวกเขาคือกลุ่มเพื่อนซี้ที่มักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ   ในวันนั้น อะริสุ คารุเบะ และโจตะ คือเพื่อนรักเพื่อนตายที่ไม่ได้รู้เลยว่าในกลุ่มเล็ก ๆ ที่แน่นแฟ้นของพวกเขาจะต้องมีคน ‘ตาย’ เข้าจริง ๆ   Game Start หลังจากคนทั้งโตเกียวหายไปเหมือนไม่เคยมีอยู่ ค่ำวันนั้นข้อความบนจอแสดงผลขนาดใหญ่กลางชิบูยะก็ได้นำทางพวกเขาไปที่ ‘ฐาน’ หรือ ‘ด่าน’ สำหรับเล่นเกมแรก และได้พบกับ ‘ชิบูกิ’ อดีตสาวแบงก์ที่เคยเล่นเกมมาก่อนแล้วหนึ่งครั้ง และเด็กสาวไม่ทราบชื่ออีกหนึ่งคน   กติกาของเกมแรกไม่ยากและไม่ง่าย เปิดประตูให้ถูกบาน หาทางออกจากตึกที่เป็นฐานให้ได้ ไม่อย่างนั้นก็ตาย   Game Clear เพียงสองนาทีแรก เด็กสาวไม่ทราบชื่อก็ต้องสังเวยชีวิตให้กับเกมวิปริตที่ไม่มีใครรู้ตัวผู้ควบคุม ส่วนขาข้างหนึ่งของโจตะก็ถูกไฟคลอก หลังจากตั้งสติได้ อะริสุก็ได้ใช้ความถนัดด้านเกมของเขาในการไขปริศนาและพาคนอื่น ๆ ออกมาจากตึกแห่งนั้นได้ในที่สุด   แม้ ‘เกม’ แรกจะ ‘เคลียร์’ ไปแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่ได้มีเวลาให้ครุ่นคิดกับสิ่งแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นนานนัก เพราะพวกเขาในฐานะ ‘ผู้เล่น’ ต้องระวังไม่ให้สิ่งที่เรียกว่า ‘วีซา’ หมดอายุ ไม่อย่างนั้นก็ต้องตายด้วยเลเซอร์ที่ถูกยิงจากบนฟ้าเข้ากลางหัวแบบที่ไม่ว่าจะหลบอย่างไรก็หนีไม่พ้น   “เกมนี้น่ะ เล่นยังไงก็ไม่มีวันจบหรอก” คือคำพูดสุดท้ายของชายแปลกหน้า ก่อนที่เลเซอร์ที่ว่าจะปลิดชีวิตเขาทิ้งไป   ฉันเห็นคนตายต่อหน้า แต่ว่าฉันรอดมาได้ เพราะขาข้างที่เจ็บอยู่ของโจตะ ทำให้ในเกมถัดไปอะริสุและคารุเบะต้องลงสนามเพียงแค่สองคน ทุกครั้งที่เข้าร่วมเกม ผู้เล่นจะไม่รู้กติกาใด ๆ จนกว่าจะก้าวเข้าสู่สนาม และเมื่อเข้ามาในสนามแล้ว การจะก้าวออกไปโดยยังไม่ ‘เคลียร์เกม’ ก็เท่ากับตายสถานเดียว   แม้พวกเขาจะรอดมาได้ แต่เกมนั้นก็ทำให้ทั้งคู่ได้พบกับความจริงที่น่าสะพรึงกลัวที่ว่ามีบางคนที่ถูกบังคับให้เล่นเกมนี้อยู่เช่นกันในฐานะคนที่ต้องฆ่าพวกเขา คนเหล่านั้นถูกเรียกว่า ‘ยักษ์’ ถ้ายักษ์แพ้ หรือไม่ฆ่าผู้เล่น ยักษ์ก็จะเป็นฝ่ายตาย   หลังจากอะริสุและผู้เล่นคนอื่น ๆ เป็นฝ่ายชนะเกม หัวของผู้หญิงที่เล่นเป็นยักษ์ก็ถูกระเบิดด้วยปลอกคอที่แกะออกไม่ได้จนเลือดสาดกระเซ็นทั่วผนัง   “ฉันเห็นคนตายต่อหน้า แต่ว่าฉันรอดมาได้” “ก็ดีแล้วนี่”   หมาป่าหาลูกแกะ การรอดพ้นจากความตายมาได้เป็นเรื่องน่ายินดี แต่ความยินดีนั้นจะเป็นเรื่องที่ยอมรับได้ไหม ถ้าหากการอยู่รอดที่ว่าต้องแลกมาด้วยชีวิตของคนอื่น จะมีใครที่สามารถยินดีอย่างจริงใจได้หรือไม่ หากคนที่ต้อง ‘ตายแทน’ เพื่อให้เรารอด เป็นคนที่เราเรียกว่า ‘เพื่อน’   วีซาของโจตะและชิบูกิจะหมดลงคืนนี้ แม้แผลที่ขาของโจตะจะลุกลามจนแทบข่มความเจ็บเอาไว้ไม่ไหว แต่เขาก็ยังไม่อยากตาย กลุ่มเพื่อนซี้ทั้งสามคนและอดีตพนักงานแบงก์จึงได้ตัดสินใจเข้าร่วมเกมในคืนนี้   เกมนั้นมีชื่อว่า ‘หมาป่าหาลูกแกะ’   กติกาของเกมคือผู้เล่นทุกคนต้องสวมอุปกรณ์ที่เป็นทั้งแว่นจดจำใบหน้าและหูฟังไว้ที่ศีรษะ ผู้เล่นจะสามารถโต้ตอบกันได้แม้อยู่ในระยะไกล โดยมีผู้เล่นหนึ่งคนรับบทเป็น ‘หมาป่า’ และที่เหลือเล่นเป็น ‘ลูกแกะ’ ตำแหน่งหมาป่าส่งต่อกันได้ด้วยการสบตา มีเพียงหมาป่าเท่านั้นที่จะรอด เมื่อเวลาหมดลง อุปกรณ์ที่สวมไว้จะทำให้ลูกแกะทั้งหมดตาย   ความวุ่นวายกินเวลาเกินครึ่งของการแข่งขัน กลุ่มเพื่อนรักในสภาวะรักตัวกลัวตายกลับวิ่งไล่จับและแย่งกันเป็นหมาป่าเพื่อให้ตัวเองรอด จนสุดท้ายผู้ที่ได้ครองตำแหน่งนั้นไว้ก็คืออะริสุ   เขาลนลานวิ่งหนี ละล่ำละลักบอกเพื่อนที่กำลังวิ่งตามมาพร้อมก่นด่าเขาไปด้วย “ขอเวลาฉันอีกหน่อย ขอให้ฉันได้คิด”   แต่เกมนี้ไม่ใช่เกมแนวใช้สมองอย่างที่อะริสุถนัด ไม่ว่าเขาจะพยายามคิดสักแค่ไหน หรือเอาไขควงที่ได้รับมาตอนเริ่มเกมมาไขอุปกรณ์ที่สวมหัวทิ้งไปอย่างไรก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายแล้วอะริสุก็ทำได้เพียงทรุดตัวลงร้องไห้ ภาพในอดีตระหว่างเขาและเพื่อนซี้วนซ้ำอยู่ในหัว   มีชีวิตต่อไปนะ อะริสุ ห้านาทีสุดท้ายก่อนที่เกมจะจบ อะริสุตัดสินใจ   “ฉันมีชีวิตต่อไม่ได้ ฉันไม่มีใครแล้วนอกจากพวกนาย พวกนายอยู่ไหน ฉันจะให้นายเป็นคนรอด”   มีเพียงความเงียบของต้นไม้และผืนป่าที่ตอบเขามา   / ซ่อนตัวอย่าให้หมาป่าเจอ /   นาทีสุดท้ายก่อนที่ความตายจะมาถึง คารุเบะตอบรับเสียงตะโกนเรียกเพื่อน ๆ ของอะริสุอีกครั้ง “โหวกเหวกโวยวายเป็นคนบ้า เมาหัวทิ่มยันสว่าง ตอนที่ฉันอยู่กับพวกนายน่ะ ทำให้ฉันลืมเรื่องทุกข์ไปหมดเลย”   “อะริสุ” โจตะพูดขึ้นผ่านหูฟัง ใบหน้าเปื้อนน้ำตา ทว่ามีรอยยิ้มยินดีปรากฎอยู่ “มีชีวิตต่อไปนะ”   ต่อหน้าอะริสุ อุปกรณ์ที่สวมคอคารุเบะเอาไว้ระเบิดเมื่อเกมจบ เลือดสีแดงไหลจากร่างที่เคยเที่ยวเล่นด้วยกันในวันก่อน ๆ อะริสุเบิกตากว้างและกรีดร้องออกมาสุดเสียง   ชีวิตในแดนมรณะ แรกเริ่ม ความตายของเพื่อนสนิททำให้อะริสุเกิดความคิดที่จะตายตาม แต่เมื่อถูกช่วยไว้โดย ‘อุซางิ’ สาวนักปีนเขา เป้าหมายของเขาก็เปลี่ยนไป “ฉันอยากมีชีวิตอยู่เพื่อหาว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ฉันจะไม่ให้ความตายของพวกนั้นต้องสูญเปล่า”   ความเจ็บปวดของการเสียเพื่อนไปได้กลายเป็นแรงผลักดันให้อะริสุอยากจะมีชีวิตรอดยิ่งขึ้น แม้ในตอนท้าย ๆ เรื่องที่เขาสะบักสะบอมใกล้ตาย อะริสุก็ยังพยายามจนได้ที่จะส่งเสียงขอความช่วยเหลือ และโกยอากาศเข้าปอดเพื่อหายใจ   ในแดนมรณะ ความตายเกิดขึ้นได้ง่ายกว่าที่คิด ความสูญเสียก็เช่นกัน ฆ่าฟัน ห้ำหั่นกันเองเพราะไม่อยากตาย กรีดร้องด้วยความรู้สึกผิด อยากล้มตัวลงนอนและจบชีวิต แต่หัวใจที่เต้นรัวเร็วในอกและท้องที่หิวจนกิ่วก็บังคับให้ยังต้องใช้ชีวิตต่อไป    Alice in Borderland เป็นซีรีส์แบบนั้น ซีรีส์ Sci – Fi ที่เต็มไปด้วยความลึกลับและอยุติธรรม แบบที่เมื่อดูจบแล้วจะเกิดคำถามเล็ก ๆ ถึงสิ่งที่มนุษย์แทบทุกคนมีอย่างมิตรภาพและความเป็นเพื่อน สัญชาตญาณการเอาชีวิตรอด และความคิดที่ว่า “ฉันไม่อยากตาย” เหล่านี้ล้วนเป็นคำถามที่เขย่าความรู้สึกของคนดูให้วาบไหว ลุ้นระทึก และบางทีก็อดแทนตัวเองลงในเรื่องราวเหล่านั้นไม่ได้   จะเป็นคนที่ซ่อนและตายเพื่อให้คนอื่นรอด หรือเป็นคนที่รอดแล้วต้องเห็นชีวิตของเพื่อนถูกพรากไปต่อหน้า จะ ‘อยู่’ หรือ ‘ตาย’ ในเกมแห่งความสิ้นหวังที่ไม่ว่าผลจะออกมาอย่างไรก็จะมีเพียงความเสียใจเท่านั้นที่รออยู่   ถ้าหากคุณเป็น ‘อลิส’ ที่หลงเข้าไปใน ‘แดนมรณะ’ แห่งนี้ล่ะ จะเลือกแบบไหน?   เรื่อง : จิรภิญญา สมเทพ