ครั้งนี้... พี่กับน้อง : คอนเสิร์ตที่จะช่วยมอบแสงสว่างและจุดไฟฝันให้น้องทุกคนจากใจพี่เตรียมพัฒน์

ครั้งนี้... พี่กับน้อง คือคอนเสิร์ตที่จัดขึ้นเพื่อส่งความสุขให้รุ่นน้องโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ โดยมีศิษย์เก่าเตรียมพัฒน์ทั้ง 4 มาร่วมเป็นหัวหอกสำคัญในการผลักดันโครงการเพื่อน้องให้สำเร็จไปด้วยดี คนแรกคือ ‘อัยย์ วีรานุกูล’ ศิลปิน พิธีกร ‘เข็ม-กฤตธีรา  อินพรวิจิตร’ พิธีกร และเจ้าของช่อง Tiktok ป้าข้างบ้าน The aunties next door ‘เอ๋-สุพิชา สอนดำริห์’ บรรณาธิการบริหารและเจ้าของ CLEO THAILAND และ ‘ม่อน-ภูริต เทพธรณี’ ประธานนักเรียนรุ่น 8 และตัวแทนสมาคมนักเรียนเก่าเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ พวกเขาคือผลผลิตจากเตรียมพัฒน์ฯ และไม่ว่าจะผ่านไปอีกกี่สิบปีสายเลือดชมพู - สีน้ำเงินก็ยังคงเข้มข้นไม่ต่างจากวันวาน

“เตรียมพัฒน์มอบอะไรให้เราหลายอย่างมาก มันคือความรัก เรารักทุกสิ่งทุกอย่าง เรามีทุกวันนี้ได้เพราะตอนเด็กได้รับโอกาสจากโรงเรียน ขณะเดียวกันเราก็มีเพื่อนคอยซัพพอร์ตในวันที่เป็นศิลปิน เวลามีคอนเสิร์ตเพื่อนเตรียมพัฒน์นี่แหละช่วยกันถล่มซื้อบัตร เราเลยมีความมรู้สึกว่าเตรียมพัฒน์มันคือความรัก ความผูกพันที่ไม่สามารถตัดขาดได้”

อัยย์ พรั่งพรูถึงความอบอุ่นใจในอดีตที่เธอเคยได้รับมาตั้งแต่วัยเยาว์ ขณะที่อีก 3 คนนั่งพยักหน้าเห็นด้วยกับเธอ กฤตธีราก็เสริมขึ้นมาว่า เธอต่างจากอัยย์ราวฟ้ากับเหว ส่วนหนึ่งเพราะเธอเรียนในศิลป์คำนวณ ห้องที่ขึ้นชื่อว่าแสบซนที่สุด จนครูและเพื่อนร่วมรุ่นต่างส่ายหน้าหนี

“เราไม่ผูกพันธ์กับโรงเรียนเลย” ตัวแทนรุ่น 4 เปิดประโยค

“เอาเข้าจริงเพิ่งมาตกตะกอนได้หลังเรียนจบไปแล้ว ว่าเราก็รักเตรียมพัฒน์ไม่ต่างกัน อย่างการจัดงานคืนสู่เหย้าขึ้นมา มันคือการรวมตัวที่จะมีคนแบบเรานี่แหละกลับมา ตอนเรียนเราไม่รู้หรอกว่าที่นี่ให้อะไรเราบ้าง แต่พอจบมาแล้วเราจะมาตามเก็บตกสิ่งที่ขาดหายไป เลยคิดว่าถ้ามีงานอะไรแบบนี้เข้ามาก็ยินดีที่จะกลับมาทำเพื่อโรงเรียน”

สุพิชาเสริมต่อจากรุ่นพี่ว่า การเข้าเรียนที่เตรียมพัฒน์ปลูกฝังความเป็นขบถบางอย่างในตัวเธอ เมื่อนึกย้อนกลับไปก็พลันทำให้เธอเผลอหัวเราะถึงความบ้าในวัยเด็ก ใครจะคิดว่าเด็กหัวขบถในวันนั้นจะมานั่งแทนบรรณาธิการบริหารนิตยสารชื่อดังของไทย

“มันเป็นครั้งแรกของอะไรหลาย ๆ อย่างเลยนะ เราทั้งโดดเรียนเพื่อไปกินก๋วนเตี๋ยว ไม่เข้าเรียนเพราะไม่ชอบวิชาที่เรียน มีครั้งหนึ่งครูถามว่าใครอยากไปค่ายธรรมมะบ้าง เรายกมือคนแรกและคนเดียว

“คือมันเป็นความกล้าเผชิญหน้า เราว่ามันเป็นความบ้าและกล้าที่สุด ซึ่งหากมองย้อนกลับไป เราค่อนข้างหวงแหนตัวตนในวัยนั้น เพราะมันเป็นสิ่งที่หล่อหลอมให้เราเป็นเราในวันนี้”

ส่วนประธานนักเรียนอย่างภูริต แม้จะขึ้นชื่อว่าเป็นประธานแต่เท่าที่ฟังเพื่อนร่วมรุ่นของเขาที่ดื้อขนาดนี้ เลยอดถามไม่ได้ว่า ในฐานะประธานแล้วมีเพื่อนสนิทอย่างสุพิชา เคยสร้างความปวดหัวให้กับภูริตบ้างมั้ย

“ไม่ปวดหัวเลยฮะ

“ผมค่อนข้างโชคดี เพื่อน ๆ น่ารักทุกคน จะโกรธกันบ้างแต่สุดท้ายเราก็กลับมาดีกันอยู่ดี มันคือความรู้สึกว่าเพื่อนรักกันอะ แล้วก็โชคดีอย่างรุ่นของผม ตอน ม.1 ม.2 ทุกเทอมต้องสลับห้องเรียน เรียกได้ว่าในรุ่น 8 เนี่ย ผมจะรู้จักแทบทุกคน แล้วก็รู้ด้วยว่าพ่อแม่ใครชื่ออะไร”

สิ้นคำตอบของภูริตทำเอาทุกคนหัวเราะครืนออกมา เขาเสริมขึ้นมาอีกว่า เคยไปหาเพื่อนที่บ้านแล้วเรียก ‘ไอ้หงวน’ พูดจบเท่านั้นแหละ พ่อของเพื่อนก็ออกมาถามว่า จะเอาหงวนไหนล่ะ! มีตั้ง 4 หงวน!

“ม่อนเขาเป็นสุภาพบุรุษมาก ๆ เพื่อนทุกคนรักเขา แล้วเขายังเข้ากับโลกหลายขั้วได้อีกด้วย ทั้งขาว-ดำ เข้าได้กับทุกคน” สุพิชาบอกถึงความประทับใจที่มีต่อเพื่อนคนนี้

ไม่แปลกที่เราจะเห็นการรวมตัวของ 4 สายเลือดเตรียมพัฒน์ เพราะแค่เริ่มบทสนทนาได้ไม่กี่นาที ก็เรียกเสียงหัวเราะไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง ก่อนทุกอย่างจะไหลไปไกลกว่านี้ อัยย์จึงขอเล่าถึงที่มาของการรวมตัวของพวกเขาขึ้นมาว่า

“จริง ๆ เตรียมพัฒน์จัดงานรุ่นทุกปี อย่างปีนี้เป็นหน้าที่ของรุ่น 8 (อัยย์รุ่น 7) เหมือนเป็นการรวมตัวของคนที่ถ้ามีเวลา หรือต่อให้ไม่มีเวลา ก็ต้องมีเวลา เราจะมาช่วยกัน ทำอะไรบางอย่างเพื่อโรงเรียน มันเป็นสิ่งที่เราทำได้และไม่ได้เดือดร้อนอะไรมากมาย แค่ต้องใช้กำลังกาย กำลังใจ

“มันมีความสุขนะที่ได้ทำ ดังนั้นไม่ว่าจะรุ่นไหนก็ขอให้รักกันเถอะ ครั้งนี้... พี่กับน้องเราจัดขึ้นเพื่อมารวมกันเยอะ ๆ แล้วเดี๋ยวคุณจะรู้เลยว่าความสุขของมนุษย์อะ มีไม่กี่อย่าง สุขที่ได้เจอเพื่อน สุขที่ได้เจอคนรัก สุขที่ได้เจอครอบครัว”

นอกจากคอนเสิร์ต วง NUVO ซึ่งจะจัดขึ้นในวันเสาร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2568 ยังมีกิจกรรมอื่น ๆ ตามมาอีกเป็นขบวน อย่างกิจกรรมมุทิตาจิต เพื่อระลึกถึงคุณของคุณครูที่สั่งสอนเด็กเตรียมพัฒน์ให้เป็นคนคุณภาพของสังคมอย่างในทุกวันนี้ โครงการส่งมอบโซลาร์เซลล์ให้กับโรงเรียน ถือเป็นโครงการช่วยสร้างความยั่งยืนให้กับโรงเรียน และลดค่าใช้จ่ายค่าไฟให้กับโรงเรียนในอนาคต ทั้งหมดนี้คือสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่รุ่นพี่รุ่นน้องอย่างพวกเขาจะมอบให้แก่โรงเรียนได้

“ดนตรีมันทำให้ทุกคนอารมณ์ดี ฟังแล้วสบายใจ มีความสุข มันจะช่วยอัพเลเวลคนฟังไปได้อีกเรื่อย ๆ เลยนะ พอมีความสุข ความคิดสร้างสรรค์ก็ตามมา เอาไปต่อยอดอะไรได้อีกเยอะ”

“เราว่าจริง ๆ มันเป็นจุดร่วมกันของยุคสมัยนะ” กฤตธีราเสริมคำพูดของอัยย์ “เราว่าเพลงของ NUVO มันเชื่อมทุกคนเข้าหากันได้ เขาเรียกว่าอะไรนะ”

“เผยจุดร่วม สงวนจุดต่าง” อัยย์ตอบทันควัน เรียกรอยยิ้มหวาน ๆ จากรุ่นพี่ไปอีกหนึ่งรอบ

“นั่นแหละ มันเลยเป็นความพิเศษ”

แล้วทำไมต้องมอบโซลาร์เซลล์ คือคำถามที่อดสงสัยไม่ได้ แต่พอฟังพวกเขาเล่าเรื่องราวการทำงานเพื่อสังคมก็ทำให้เห็นภาพชัดว่า พวกเขาไม่ได้มองการทำกิจกรรมโรงเรียนเพียงผิวเผิน อยากทำให้ทุกอย่างอยู่คู่กับโรงเรียนให้นานที่สุด

อย่างที่รู้กันดีว่าอัยย์ชื่นชอบการทำงานเพื่อสังคมมาโดยตลอด เธอคลุกตัวอยู่ในวงการนี้มาไม่ต่ำกว่า 40 ปี แถมยังหลงใหลถึงขั้นเรียนต่อระดับปริญญาโท สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ (นิด้า) ด้านวิเคราะห์และวางแผนนโยบาย คณะพัฒนาสังคม

“เราทำงานเพื่อสังคมมาเกือบ 40 ปีแล้ว เมื่อก่อนจะเป็นครูอาสา ทำโครงการติดจานดาวเทียมเพื่อการศึกษาน้องในพื้นที่ห่างไกล ปัจจุบันก็ช่วยชุมชนอยู่ตลอด เวลาใครอยากให้ช่วยอะไรบอกมาเลย เรายินดีไปช่วยเสมอ”

กฤตธีราเองก็ไม่ต่างกัน ส่วนใหญ่เธอดูเรื่องการช่วยเหลือสัตว์ทำงานในนามพิทักษ์สัตว์ ภาคประชาชน “เราไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับหน่วยงานไหนเลย เลยใช้คำว่าภาคประชาชน อย่างตอนที่จตุจักรไฟไหม้เราก็เขียนจดหมายไปหา ‘ชัชชาติ สิทธิพันธุ์’ ผู้ว่าฯ กทม. เสนอรัฐบาลต้องมีถังดับเพลิง โดยเสนอไปในนามภาคประชาชน

“พอมีข่าวเรื่องช้างป่า เราก็เข้าไปช่วยตรงนั้นอีก ก็กำลังตั้งกลุ่มอย่างจริงจังมีการประชุมแล้ว โลโก้มีแล้วค่ะ แต่ถ้าหลัก ๆ คือช่วยหมาแมวจะไปทางนั้นมากกว่า แต่ว่าก็ดูเรื่องสัตว์ทุกชนิดอยู่แล้ว”

ก่อนจะตอบคำถามว่าทำไมต้องโซลาร์เซลล์ เพราะนี่คือสิ่งที่ช่วยมอบแสงสว่างทำให้น้อง ๆ ได้รับการศึกษาอย่างทั่วถึง และช่วยประหยัดเงินให้โรงเรียนอีกมากโข แถมยังเป็นสิ่งที่จะอยู่คู่โรงเรียนไปอีกหลายสิบปี นี่คือการทำเพื่อโรงเรียนอย่างยั่งยืนที่แท้จริง

หากให้แต่ละคนนิยามรุ่นของตัวเองว่าเป็นยังไง อยากจะนิยามว่ายังไงบ้าง – เราถามคำถามสุดท้าย

“รุ่น 8 เพื่อนกันตลอดไป” ภูริตตอบทันควัน ทำเอาสุพิชาถึงกับแซวออกมาว่า อย่าลืมวงเล็บด้วยว่า ทะเลาะกันตลอดกาลด้วยนะ

“เรารุ่น 4 ก็เพื่อนซี้ตลอดไป” รุ่นพี่กฤตธีราบอกนิยามของเธอบ้าง

“รุ่น 7 เหรอ เขาบอกว่าคนเราจะรักหรือเลิกจะอยู่ที่เลข 7 ดังนั้นรุ่น 7 คงเป็นรุ่นที่ต้องมีความเข้าใจกันและกัน ให้อภัยซึ่งกันและกัน เพราะสายใยความเป็นเพื่อน ดังนั้นคิดว่ารุ่น 7 คือความเข้าใจและการให้อภัยคือสิ่งสำคัญที่สุดในรุ่นเรา”

นี่เป็นเพียงสีสันเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สายเลือดเตรียมพัฒน์ทั้ง 3 รุ่นมอบให้ หากอยากสัมผัสความเป็นเด็กในวันวาน เตรียมตัวให้พร้อม งานจะจัดขึ้นในวันเสาร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2568 พบกับวง NUVO บัตรราคา 888 บาท ณ สนามฟุตบอลโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ ตั้งแต่เวลา 17.00 น. – 23.00 น. ใครที่สนใจสามารถอัพเดทข้อมูลกิจกรรมและรายละเอียดงานได้ที่ Line OA : https://liff.line.me/1645278921-kWRPP32q/?accountId=716aubru

เรื่อง : วันวิสาข์ โปทอง

ภาพ : กัลยารัตน์ วิชาชัย