ฮุ่น เตียว เฮือง: อดีตคนไร้บ้านเปิดบ้านอุปถัมภ์รับเลี้ยงเด็กกำพร้า จนได้รับฉายาแม่ชีเทเรซาแห่งเวียดนาม

• ฮุ่น เตียว เฮือง อดีตคนไร้บ้านที่ใช้ชีวิตอยู่ข้างถนนมาตั้งแต่เด็ก เธอไม่มีบัตรประชาชน ไม่รู้ว่าครอบครัวที่แท้จริงอยู่ไหน ชีวิตที่เร่ร่อนทำให้เธอเจอประสบการณ์ที่น่าเจ็บปวดนับครั้งไม่ถ้วน
• โชคดีที่เธอเจอนายสถานีรถไฟรับเลี้ยงดูเป็นลูกสาวบุญธรรม แต่ด้วยความเป็นครอบครัวใหญ่ และสภาพเศรษฐกิจที่ไม่ดีนัก เธอจึงตัดสินใจจากบ้านไปใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียวอีกครั้ง
• เธอเจอเด็กถูกทิ้งไว้หน้าบ้านครอบครัวบุญธรรม จึงตัดสินใจรับเลี้ยงไว้ จากนั้นเธอก็ทำทุกวิถีทางเพื่อดูแลเด็กกำพร้าทั่วเวียดนาม จนได้รับฉายา แม่ชีเทเรซาแห่งเวียดนาม

“ฉันได้แต่หวังว่าจะไม่มีเด็กที่โดนทอดทิ้งให้ใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวเหมือนกับฉันอีก”

สงครามพรากหลายสิ่งหลายอย่างไปจากเรา ทั้งคนรัก มิตรภาพ และความทรงจำอันอบอุ่น ทุกอย่างสูญสิ้นภายในเสี้ยววินาที เปลี่ยนชีวิตคนคนหนึ่งให้ตกอยู่ในนรกทั้งเป็น ซึ่ง ‘ฮุ่น เตียว เฮือง’ (Huynh Tieu Huong) หญิงชาวเวียดนามเองก็เป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่โดนสงครามทำร้ายเจียนตาย

เธอไม่มีบัตรประจำตัวประชาชน ไม่รู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงคือใคร แถมยังไม่รู้ว่าตัวเองเกิดวันไหนหรือที่ไหนกันแน่ ทุกอย่างมืดบอด ทำให้เธอต้องเร่ร่อนไปทั่วเวียดนาม กระทั่งมาเจอกับครอบครัวบุญธรรมที่ยินดีรับเลี้ยงเด็กหญิงเนื้อตัวสกปรกไว้ในความดูแล

ทว่า ครอบครัวใหม่ของเธอกลับทำร้ายเธอไม่หยุดหย่อน ทั้งโดนพ่อเลี้ยงพยายามข่มขืน เฆี่ยนตี จนทำให้เธอตัดสินใจหนีออกจากบ้านมาเป็นเด็กข้างถนน โชคดีที่เพื่อนบ้านเข้ามาช่วยเหลือและมอบเงินให้เธอขึ้นรถไฟไปใช้ชีวิตที่เมืองใหม่

แม้ชีวิตจะดูไร้ทางออก แต่ดูเหมือนโชคชะตาของเตียว เฮืองยังพอปรานีเธออยู่บ้าง เธอเจอหญิงสาวใจดีที่ยินดีให้ที่พักพิงในค่ายทหารแก่เด็กไม่มีที่ไปอย่างเธอ แต่อยู่ได้เพียง 6 เดือนเธอก็ถูกส่งกลับไปหาพ่อแม่บุญธรรมอีกครั้ง

เตียว เฮือง ไม่มีทางเลือกมากนัก เธอไม่อยากกลับไปเจอฝันร้าย ไม่อยากเห็นหน้าคนที่ปากบอกว่ารักแต่กลับพยายามล่วงเกินเธอทุกครั้งที่มีโอกาส เด็กหญิงตัวน้อยจึงเลือกที่จะใช้สถานีรถไฟเป็นที่พักพิงชั่วคราว จนเวลาผ่านไปนานถึง 6 ปี เธอก็ได้เจอครอบครัวอุปถัมภ์คนใหม่ เขาคือนายสถานีรถไฟที่เห็นเตียว เฮืองมาตั้งแต่วันแรก และเห็นถึงความโหดร้ายที่เธอเจอมาโดยตลอด

“ฉันเคยโดนพวกที่นอนอยู่ที่สถานีรถไฟพยายามเอาบุหรี่มาจี้หน้าอก พวกเขาพยายามทำร้ายฉันทุกครั้งที่มีโอกาส พอตกดึกพวกเขาก็ยิ่งคึกคะนอง ฉันได้แต่หลบไปนอนอยู่ไกล ๆ

“ฉันรู้สึกขอบคุณครอบครัวใหม่ของฉันมาโดยตลอด พวกเขาใจดีกับฉันมาก แต่เพราะเป็นครอบครัวใหญ่ ทำให้พี่น้องอีกสิบคนไม่ค่อยชอบฉันเท่าไร ซึ่งฉันเข้าใจดี จึงตัดสินใจออกจากบ้านมาใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียวอีกครั้ง”

และนั่นคือจุดเริ่มต้นเรื่องราวของ ‘แม่ชีเทเรซาแห่งเวียดนาม’ เตียว เฮือง ในวัย 19 ปี (โดยประมาณ) ได้ยินเสียงเด็กร้องอยู่หน้าบ้านครอบครัวบุญธรรม เธอรับเลี้ยงเด็กคนนั้นโดยไม่ลังเล ถึงชีวิตเธอจะไม่สมบูรณ์พร้อม แต่เสียงเด็กร้องทำให้เธอนึกถึงตัวเองในวัยเด็กที่ถูกทิ้งเอาไว้อย่างไม่ไยดีเช่นกัน

ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะเริ่มเข้าข้างเธออย่างช้า ๆ ระหว่างที่เลี้ยงเด็กคนนี้อยู่ เธอได้รู้จักกับชาวจีนคนหนึ่งที่ยินดีหยิบยื่นเงินให้เปิดบ้านรับดูแลเด็กกำพร้า แต่ใช่ว่าเตียว เฮืองจะอยู่บ้านเฉย ๆ รอเงินทุนไปวัน ๆ เธอเดินหน้าทำงานอาสาสมัครที่สมาคมรับดูแลเด็กกำพร้าแห่งเวียดนามตั้งแต่ปี 1993 เพื่อให้เด็กเหล่านี้เติบโตขึ้นมาท่ามกลางความรักและโลกใบใหม่ที่ยินดีโอบกอดพวกเขาเอาไว้เสมอ

ในปี 2001 เธอก่อตั้งมูลนิธิแม่เฮือง (Mother Huong Foundation) รับเลี้ยงเด็กกำพร้าในชุมชน Tan Dong Hiep ไม่กี่ปีจำนวนเด็กที่ถูกทอดทิ้งก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ปัจจุบันมีเด็กจำนวน 346 คนอยู่ในความดูแล

เตียว เฮืองได้รับรางวัล ผู้หญิงที่รับเลี้ยงเด็กมากที่สุดในเวียดนาม รางวัลที่บ่งบอกว่าเธอจริงจังกับการดูแลเด็กมากเพียงใด

แม้ชีวิตวัยเด็กของเธอจะโหดร้าย เต็มไปด้วยอดีตที่ไม่น่าจดจำ แต่เธอก็พร่ำบอกกับตัวเองตั้งแต่วันแรกที่ก่อตั้งมูลนิธิว่า เธอจะไม่ปล่อยให้เด็กที่เกิดบนแผ่นดินเวียดนามต้องเจ็บปวดเหมือนเธออีก

“ฉันขอเป็นเตียว เฮืองคนสุดท้ายที่มีชีวิตวัยเด็กอันโหดร้าย ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้เด็กเวียดนามรอดพ้นจากโลกที่ฉันเคยอยู่และเห็นมัน”

ปัจจุบัน เตียว เฮือง ในวัย 56 ปี ยังคงทำหน้าที่ดูแลเด็กที่ถูกทอดทิ้งในเวียดนาม เงินทองมากมายที่หลั่งไหลเข้ามูลนิธิไม่ได้เปลี่ยนตัวตนของเธอแม้แต่น้อย เพราะเงินทุกบาททุกสตางค์ เธอเอาไปลงทุนกับการศึกษาและชีวิตความเป็นอยู่ของเด็ก ๆ

 

ภาพ : huynhtieuhuong.charity/Instagram

 

อ้างอิง :

https://www.goodnewsnetwork.org/mother-theresa-of-vietnam-ms-huynh-tieu-huong-overcame-decades-of-homelessness-to-help-hundreds-of-orphans/

http://www.huynhtieuhuong.org/about-us/story-huynh-tieu-huong.html